©ZHP/fot. Agnieszka Madetko Kurczab

nasze cele

Połączyły nas nasze wspólne marzenia o dobrym, mądrym, ambitnym i skutecznym wychowawczo harcerstwie. Marzenia do których wybieramy najlepszą drogę, jaka jest możliwa. Pierwszym wyzwaniem którego się podjęliśmy było stworzenie spójnej koncepcji, zgranego zespołu i kandydowanie do Głównej Kwatery na ostatnim Zjeździe ZHP. Zabrakło kilku głosów i ZHP podąża w innym kierunku. Jednak czy to znaczy, że nasze marzenia i plany nie mogą się spełniać? Harcerstwo to ruch, w którym codzienna służba, inicjatywa własna i wytrwałość kształtuje harcerską rzeczywistość. Tę drogę służby wybraliśmy.

RÓBMY WSPÓLNIE – razem w poszanowaniu dla różnorodności zarówno w ramach ZHP jak i w Ruchu harcerskim. Wypracowując w dyskusji najlepsze rozwiązania. Biorąc pod uwagę różnorodność naszej organizacji i całego Ruchu. Harcerstwo oparte jest na dobrowolności. Na woli przyjmowania wyzwań, zobowiązań. I choć składając Przyrzeczenie wybieramy ważne dla nas wartości to nie sposób ich realizacji. Dróg dojścia do celu może być wiele. To ważne by instruktorzy wszystkich organizacji harcerskich dążyli do współpracy, której celem będzie jak największy udział harcerstwa w wychowaniu przyszłych pokoleń.

RÓBMY WSPÓLNIE – to oznacza otwartość w codziennych kontaktach. Zaufanie płynące z przekonania, że łączy nas wspólny cel i braterska życzliwość. Warto budować na otwartych, szczerych, naturalnych relacjach. Mimo różnic, bo w różnych punktach widzenia jest potencjał a nie zagrożenie. To budowanie na poczuciu współodpowiedzialności. Razem dojedziemy dalej! – to hasło kiedyś wymyślone dla wsparcia projektu Rowerowego Jamboree niesie w sobie ważne treści. My nieustająco uważamy je za naszą dewizę - też jadąc w rowerowej sztafecie dookoła świata.

RÓBMY WSPÓLNIE – to budowanie wspólnoty, zwykłego poczucia, że z zadaniami i wyzwaniami nie jesteśmy sami, że ktoś nas wspiera. To wsparcie dla każdego instruktora, który tego oczekuje od wspólnoty instruktorskiej. To budowanie naturalnego autorytetu w oparciu o naszą codzienność. To wreszcie przejście od słów do czynów. Konsekwencja i wytrwałość.

Na bazie Zjazdowej idei i naszych więzi powstał Krąg Instruktorski, który wspiera to, co naszym zdaniem w harcerstwie najlepsze:

siłę wychowawczą harcerstwa poprzez wzmacnianie działania metodą harcerską, w duchu ideałów zawartych w Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim oraz wzbogacanie harcerskiego programu,
zrównoważonego rozwoju, a w szczególności kładzenie nacisku na rozwój pól służby i odpowiedzialności, przedsiębiorczości, kreatywności w harcerstwie.

DOBRE HARCERSTWO to mocne drużyny. Drużynowi świadomie stosują Harcerski System Wychowawczy. Działają metodą harcerską prowadząc zuchy, harcerzy, harcerzy starszych i wędrowników do ideału zawartego w Prawie Harcerskim dbając o ich zrównoważony rozwój. Poprzez aktywny udział w życiu małej grupy skutecznie kształtują pojedynczego człowieka. Potrafią samodzielnie tworzyć wciąż ciekawy program drużyny wychodząc od celu każdego działania. Wykorzystują na co dzień przyrodę jako naturalne miejsce działania harcerstwa. Od standardów robią krok w stronę indywidualizacji i samodzielności.

DOBRE HARCERSTWO to wartości prezentowane czynem. Wszyscy instruktorzy niezależnie od pola służby starają się swoimi wyborami pokazywać siłę wychowawczą harcerstwa. Ważne dla harcerskieg wychowania jest to jacy my jako instruktorzy jesteśmy w domu i w pracy, jak wysoko stawiamy sobie poprzeczkę i ile sami od siebie wymagamy. Na tym co osiągamy w życiu prywatnym polega siła i awangardowość harcerstwa. Służba i otwartość na innych ludzi jest istotą naszego działania.

DOBRE HARCERSTWO to praktyka działania. To uczenie i doskonalenie się w działaniu. Przez stawianie wyzwań. To budowanie samodzielności i kreatywności. To co robimy jest papierkiem lakmusowym tego co w naszych głowach i sercach.