Harcerstwo to przede wszystkim dla mnie służba, wspólnota i wyjście w każdym działaniu od celu.
Służba jako ważny element kształtowania człowieka, wyjście w świat taki jakim on jest. Odważne podejmowanie wyzwań. Z otwartością na drugiego człowieka.
Wspólnota instruktorów, których łączą cele, idea, radość ze wspólnego bytowania i podejmowania wyzwań. Przyjaźń i braterstwo. Żywe, codzienne, polegające na tym, że możesz na kimś polegać, że ktoś jest gotów poświęcić coś swojego dla innych, stanąć w obronie nawet wtedy gdy nie przynosi mu to popularności.
Wyjście od celu, bo wszystko co robimy w życiu, a szczególnie w harcerstwie powinno nas przybliżać do czegoś co uważamy za ważne. Do tego jacy mamy być i kim mamy być. By żyć pełnią życia, nie marnować czasu na coś przypadkowego. Nie stroniąc przy tym od spontaniczności, która jest domeną młodego ducha.
Wyjście od celu to wielokrotne szukanie odpowiedzi na pytanie dlaczego? Po co? Co jest ważniejsze? To docieranie do sedna tego po co coś robimy. Ale to też dobór formy. Harcerstwo powinno być wyraziste i mądre. Też pełne pokory. Bo takich ludzi chcemy kształtować.
